hormoonreacties

Hormoonreacties zijn biochemische responsen die ontstaan wanneer hormonen, chemische boodschappers uit het endocriene systeem, zich via de bloedbaan verspreiden naar doelcellen in verschillende weefsels. Een hormoon kan invloed uitoefenen op processen zoals stofwisseling, groei, reproductie en homeostase door de activiteit van eiwitten en genexpressie te veranderen.

Er bestaan twee hoofdsoorten hormonen: lipofiele (vetoplosbare) hormonen zoals steroïde hormonen en thyroïdhormonen die cellen binnendringen en vaak de genexpressie rechtstreeks veranderen; en wateroplosbare hormonen zoals peptiden en amines die zich aan receptoren aan de celmembraan binden en signaaltransductie via tweede boodschappers zoals cAMP, IP3/DAG en calcium veroorzaken.

Voorbeelden: adrenaline (epinefrine) bindt aan G-eiwit gekoppelde receptoren en activeert adenylaatcyclase, wat cAMP verhoogt; insuline bindt een receptor tyrosine kinase en bevordert glucoseopname; thyroïdhormoon bindt aan een nucleaire receptor en verandert zo de genexpressie.

Regulering en tijdsduur: hormoonreacties worden doorgaans negatief teruggekoppeld; de duur en sterkte hangen af van de halfwaardetijd van het hormoon, receptorbeschikbaarheid en de aard van de celrespons. Signaalnetwerken kunnen elkaar versterken (amplificatie) of kruisen, wat maatschappij overstijgende coordinatie van cellulaire activiteiten mogelijk maakt.

Door hun vermogen om cellen op afstand te coördineren, spelen hormoonreacties een cruciale rol in metabolisme, groei, ontwikkeling en de aanpassing van het organisme aan stress en veranderingen in de omgeving.