amplificatie

Amplificatie is het proces waarbij de grootte van een signaal, hoeveelheid of effect wordt vergroot. Het begrip komt voor in uiteenlopende vakgebieden, waaronder elektronica, biologie, optica en retoriek.

In de elektronica wordt amplificatie gerealiseerd door een versterker, die een zwak inputsignaal omzet in een sterker outputsignaal. Belangrijke eigenschappen zijn de versterkingsfactor (gain), de bandbreedte, de ruis en de vervorming. Soorten omvatten spannings-, stroom- en vermogensversterkers. Versterkers worden toegepast in audioapparatuur, communicatiesystemen en meetinstrumenten.

In de biologie verwijst amplificatie naar het vermeerderen van aantallen kopieën van een DNA- of RNA-segment, bijvoorbeeld met polymerasekettingreactie (PCR) of isothermische methoden. Amplificatie maakt detectie, volgordeanalyse en cloning mogelijk, vooral bij kleine monsters of bij lage aanwezigheid van doelmoleculen.

In de optica en fotonica kan licht worden versterkt met optische versterkers of lasers, waarbij de intensiteit of coherentie van het licht toeneemt.

In de retoriek en literatuur wordt amplificatie ook als stijlfiguur gebruikt, waarbij extra woorden, voorbeelden of details de betekenis of emotionele impact van een uitspraak vergroten.

Zie ook: versterker, PCR, laser, stijlfiguur.