geluidbron

Een geluidbron is een voorwerp of proces dat geluid veroorzaakt door mechanische trillingen. Geluid ontstaat wanneer een bron geluidsgolven genereert die zich door een medium, meestal lucht, voortplanten en als drukvariaties bij een luisteraar worden ervaren. De aard van de bron bepaalt de frequenties, amplitudes en het timbre van het geproduceerde geluid.

Geluidsbronnen kunnen worden onderverdeeld naar aard en situatie. Voorbeelden van mechanische bronnen zijn motoren, ventilatoren en luidsprekers die trillingen of luchtstromingen induceren. Andere bronnen ontstaan door interactie met vloeistoffen of gassen, zoals stroming van lucht langs ruwe oppervlakken of spuitende vloeistoffen. Daarnaast kunnen impulsbronnen zoals klappen of slagwerk korte, intense pieken in het geluid veroorzaken. Bronnen kunnen lokaal in een ruimte voorkomen of extern op afstand.

Het begrip geluidsvermogen en geluidsdruk is belangrijk bij een geluidbron. Het geluidsvermogen beschrijft de totale energie die een bron per tijdseenheid uitzendt en is onafhankelijk van de luisterpositie. De geluidsdruk daarentegen hangt af van de afstand tot de bron en de reflecties van de omgeving. Voor metingen worden vaak dB-voltooidesibelwaarden gebruikt, vaak met een A-weiging (dB(A)) of specifieke normen zoals LAeq of Lden, afhankelijk van de toepassing.

Toepassingen van kennis over geluidbronnen liggen in ontwerp en regulering: demping en isolatie bij constructies, het ontwerp van stille machines, en milieumatera’s voor lawaai- en geluidsnormen. Regulering en preventie richten zich op geluidhinder, arbeidsomstandigheden en openbare orde.