geluidsvermogen

Geluidsvermogen, in het Nederlands ook wel geluidvermogen of akoestisch vermogen genoemd, is de totale geluidenergie die een geluidsbron per tijdseenheid uitzendt in alle richtingen. Het wordt uitgedrukt in watt (W) of als een geluidvermogenniveau (Lw) in decibel, meestal gerelateerd aan een referentievermogen van 1 pW. Het geluidvermogen is een eigenschap van de bron zelf en is onafhankelijk van de positie van de luisteraar of de ruimte waarin de bron zich bevindt, in tegenstelling tot het geluiddrukniveau (Lp).

Geluidsvermogen kan worden bepaald met meetmethoden volgens verschillende normen. De directe methode meet de som van de geluidstrillingen rondom de bron, meestal met meerdere microfoons. De indirecte methode via geluidsintensiteit meet de energie-stroom van geluid dicht bij de bron. Veel gebruikte normen zijn ISO 3744 en ISO 3746 voor het bepalen van het geluidvermogen van machines in een omgevingsopstelling, en ISO 9614 voor de geluidkrachtmetingen uit geluidinval. Het berekenen van het geluidvermogen gebeurt vaak met de formule W = W0 × 10^(Lw/10), waarbij W0 = 1 pW en Lw het geluidvermogenniveau is.

Geluidsvermogen wordt veel gebruikt bij productontwerp en regelgeving. Het stelt fabrikanten in staat om de intrinsieke geluidsemissie van een apparaat te vergelijken en te verbeteren, los van de meetlocatie. In regulatoire contexten kan ook een gewogen waarde worden gerapporteerd, zoals LwA, die rekening houdt met de menselijke gehoorrespons.

Een belangrijke nuance is dat het geluiddrukniveau in de praktijk afhangt van afstand, omgeving en absorptie, terwijl geluidsvermogen een bronkenmerk blijft. Desalniettemin geven beide grootheden samen een volledig beeld van akoestische prestaties.