geluiddrukniveau

Geluiddrukniveau, in het Engels vaak aangeduid als sound pressure level (SPL), is een logaritmische maat voor de drukvariaties veroorzaakt door geluid. Het geeft aan hoe krachtig een geluid in de lucht is ten opzichte van een referentiedruk. De SI-eenheid is decibel (dB), meestal gebaseerd op een referentie van p0 = 20 micro Pascal in lucht. Het SPL wordt berekend met de formule Lp = 20 log10(p_rms / p0), waarbij p_rms de RMS-geluiddruk is.

In praktijk worden vaak gewichtingsfuncties toegepast die de gevoeligheid van het menselijk oor weerspiegelen. De meest gebruikte maat is dB(A), waarbij de gehoorrespons wordt meegerekend. Voor lage frequenties kan dB(C) of ongeweegde (dB) SPL worden toegepast. In verschillende toepassingen verschijnen ook tijdsafhankelijke niveaus zoals LAeq, Lmax of LpA, waarbij LAeq het tijdsgemiddelde A-gewogen niveau is.

Meting gebeurt met een geluidsniveaumeter (sound level meter). Apparaten hebben classificaties zoals Type 1 (hoogste nauwkeurigheid) en Type 2. Voor betrouwbare metingen zijn kalibratie en correcte sensorplaatsing noodzakelijk. Internationale normen die SPL en meetmethoden regelen zijn onder meer IEC 61672 (in Europa vaak EN 61672) en bijpassende ISO- en ANSI-standaarden voor meetapparatuur.

Toepassingen van het geluiddrukniveau omvatten milieuhygiëne en omgevingslawaai-evaluaties, werkplekgeluidbelasting, en normen voor machines en installaties. In milieustrategieën worden vaak Leq of Lden/Ldn gebruikt, die rekening houden met duur en tijdsverschillen in lawaainiveaus.

Hoewel SPL een fysieke maat is, geeft het geen direct oordeel over geluidskwaliteit of hinder. De perceptie van lawaai hangt af van toon, fluctuatieduur en blootstellingstijd, waardoor contextuele interpretatie nodig blijft.