geluidvermogen

Geluidvermogen, in het Nederlands vaak aangeduid als geluidvermogen, is de totale akoestische energie die een geluidbron per seconde uitzendt. Het is een eigenschap van de bron zelf en blijft grotendeels onafhankelijk van de locatie of de omgeving. In rapportages wordt het geluidvermogen meestal uitgedrukt als een geluidvermogenniveau Lw, uitgedrukt in decibel ten opzichte van 1 picowatt (dB re 1 pW). Als de data ook A-gerangschikt is, spreekt men van LwA.

Het geluidvermogen is te onderscheiden van het geluidsdrukniveau (Lp) dat op een specifieke plaats in de ruimte wordt gemeten. Lp hangt af van de afstand tot de bron, de ruimtelijke akoestiek en reflecties. Met andere woorden: geluidvermogen is een bronkenmerk, geluiddrukniveau is locatie- en omgevingafhankelijk. In een vrije ruimte neemt het geluidsdrukniveau af met afstand; ongeveer 6 dB per verdubbeling van de afstand bij een puntbron, omdat de geluidenergie zich over een groter oppervlak verdeelt.

Meetmethoden en standaarden: de directe methode berekent Lw door geluidsdruk te meten op meerdere posities rondom de bron en daaruit de radiatie te berekenen (veelvoorkomend in ISO-normen zoals ISO 3744/3746). Er bestaan ook indirecte methoden, gebaseerd op geluidintensiteit (bijvoorbeeld ISO 9614) of transferfuncties. Frequentiegebonden evaluaties en eventuele gewichtingen (bijv. A-gewogen) kunnen deel uitmaken van de rapportage, afhankelijk van de toepassing.

Toepassingen: Lw-waarden worden gebruikt bij productontwerp, normative- en milieuregels, en consumenteninformatie. Fabrikanten rapporteren vaak zowel Lw als LwA om de geluidsemissie van producten te karakteriseren en vergelijkbaar te maken voor regelgeving en consumentenkeuze.