concussies

Concussies, ook wel milde traumatische hersenletsel genoemd, zijn tijdelijke storingen in hersenfunctie die ontstaan door een klap op het hoofd of een sterke beweging van het lichaam waardoor de hersenen kort tegen de schedel schuren. De aandoening wordt meestal vastgesteld op basis van klinische symptomen en het beloop, en niet op één spiltest.

Symptomen variëren en kunnen zonder direct verlies van bewustzijn optreden. Veel voorkomende klachten zijn verwardheid, geheugenverlies rondom het incident, hoofdpijn, duizeligheid, misselijkheid, gevoeligheid voor licht of geluid, concentratie- en slaapproblemen, en veranderingen in stemming of gedrag. De duur van de klachten varieert van dagen tot weken; bij sommige mensen blijven milde symptomen langer bestaan.

Diagnose is meestal klinisch en gebaseerd op het verhaal van de patiënt, de aard van het letsel en het beloop. Bètale beeldvorming zoals een CT-scan of MRI wordt meestal niet routinematig ingezet omdat structureel letsel vaak ontbreekt; beeldvorming is wel aangewezen bij rode vlaggen zoals verergerende hoofdpijn, aanhoudende verlamming, stukke bewustzijnsverlies of toevallen, of bij onduidelijke klinische situatie.

Behandeling richt zich op rust in de beginfase en een geleidelijke terugkeer naar normaal functioneren. Een stapsgewijze aanpak voor terugkeer naar sport en school wordt aanbevolen, waarbij eerst fysieke activiteiten, vervolgens sport-specifieke oefeningen en uiteindelijk volledige training en competitie worden doorlopen, alleen bij afwezigheid van symptomen. Bij terugkeer moet men nauw samenwerken met zorgverleners.

Complicaties kunnen post-concussieve syndromen omvatten die weken tot maanden aanhouden, en bij herhaalde concussies een mogelijk hoger risico op langdurige gevolgen. Preventie richt zich op voorlichting, juiste techniek, passende regels en goede lichamelijke conditie.

Bij kinderen en jongeren kan herstel langer duren en vereisen schoolaanpassingen en betere communicatie tussen zorgverleners, school en ouders.