bodemkoolstofopslag

Bodemkoolstofopslag is het proces waarbij koolstof uit de atmosfeer via plantenresten en andere organische stof in de bodem wordt vastgelegd en opgeslagen. Het draagt bij aan klimaatmitigatie, terwijl het de bodemgezondheid en waterretentie kan verbeteren.

Koolstof in de bodem bevindt zich in verschillende pools met uiteenlopende turnover-tijden, van snelle tot langzame cycli. Inputs komen van plantmateriaal en wortels; opslag gebeurt door stabilisatie aan mineralen, vorming van humus en fysieke bescherming in bodemaggregaten, waardoor afbraak vertraagt.

De hoeveelheid en duurzaamheid van opslag hangen af van bodemtype, klimaat, vocht, voeding en landgebruik. Beheerpraktijken kunnen de opslag vergroten, terwijl verstoringen zoals intensieve teelt of droogte de koolstof terug naar de atmosfeer kunnen brengen.

SOC-voorraad wordt geschat met bodemmonsters en analyse, meestal uitgedrukt in ton koolstof per hectare (t C/ha). Internationale methoden, zoals die van IPCC, en robuuste modellen worden gebruikt om veranderingen over tijd en ruimte te toetsen.

Bewezen praktijken zijn minimale tot geen bodembewerking, gewasrotatie en bodembedekking, toevoeging van organische meststoffen, compost of biochar, en agroforestry. Deze maatregelen kunnen structuur, waterinfiltratie en bodemvruchtbaarheid verbeteren naast opslag.

Belangrijke uitdagingen zijn verdichting van opslagcapaciteit, langetermijnpermanentie en onzekerheden in meting en modellering. Ook kunnen koolstoflekken optreden bij landgebruikveranderingen. Effectief beleid vereist lange termijn monitoring en passende beloningsmechanismen voor boeren.