opslagcapaciteit

Op opslagcapaciteit is de hoeveelheid gegevens die een opslagmedium kan bewaren. Het refereert aan een enkel apparaat (zoals een harde schijf, SSD of geheugenkaart) of aan een opslaginfrastructuur, bijvoorbeeld in data centers of cloudomgevingen. Capaciteit wordt meestal uitgedrukt in bytes en in lineaire stapelingen: kilobyte (KB), megabyte (MB), gigabyte (GB) en terabyte (TB). Daarnaast worden IEC-prefixes gebruikt zoals KiB, MiB, GiB en TiB, waardoor bruto en bruikbare capaciteit kunnen verschillen afhankelijk van decimale of binaire definities.

De netto capaciteit die beschikbaar is voor bestanden is vaak kleiner dan de gerapporteerde capaciteit door formattering, metadata van het bestandssysteem, en partitie-indelingen. Bij SSD’s kan ook overprovisioning en wear leveling extra ruimte reserveren. Hierdoor varieert de bruikbare capaciteit tussen apparaten met dezelfde bruto specificatie.

Belangrijke opslagmedia zijn HDD, SSD, USB-flash drives, SD-kaarten en optische media; daarnaast biedt cloudopslag capaciteit op afstand. Praktisch gezien leveren deze media verschillende capaciteiten, snelheden en kosten.

In capaciteitplanning spelen verwachte groei, back-ups en redundantie een rol. In ondernemingen worden vaak RAID-constructies, datareductie en geografische dispersie toegepast om beschikbaarheid en kosten per opgeslagen byte te beheersen. De keuze voor opslagmedia en interface (bijv. SATA, NVMe) bepaalt prestaties naast capaciteit.

Samengevat is opslagcapaciteit de hoeveelheid gegevens die kunnen worden opgeslagen, met aandacht voor bruikbare ruimte, definities en praktische factoren.