RAIDconstructies

RAIDconstructies verwijzen naar methodes om meerdere schijven te combineren zodat prestaties verbeteren en/of data beter beschermd is tegen hardwarestoringen. De afkorting RAID staat voor Redundant Array of Independent Disks en werd in 1987 geïntroduceerd om verschillende benaderingen van dataopslag te beschrijven.

Het centrale idee achter RAID is het verdelen van data over meerdere schijven (striping) en/of het aanbrengen van redundante kopieën of pariteitsgegevens. Hierdoor kan de lees- of schrijfbaan worden versneld, en kan een schijf uitvallen zonder direct tot dataverlies te leiden. Verschillende niveaus bieden verschillende combinaties van snelheid en fouttolerantie.

Populaire niveaus zijn onder andere:

- RAID 0: striping zonder pariteit, geen redundantie maar hogere prestaties; een ontbrekende schijf leidt tot dataverlies.

- RAID 1: mirroring, kopieën op meerdere schijven; hoge redundantie en eenvoudige reads, maar capaciteit beperkt tot de kleinste schijf.

- RAID 5: striping met gedistribueerde pariteit; minimaal drie schijven; kan één uitval overleven, maar heeft schrijfbias (pariteitsberekening) en vereist voldoende vrije ruimte.

- RAID 6: gelijke concept als RAID 5 maar met dubbele pariteit; kan twee schijven tegelijk missen.

- RAID 10: combinatie van mirroring en striping; hoge prestaties en redundantie, vereist minimaal vier schijven.

- RAID 50 en RAID 60: stripe-sets van RAID 5 resp. RAID 6, voor grotere arrays.

RAID kan hardwarematig via een controller of softwarematig via het besturingssysteem worden uitgevoerd (bijvoorbeeld Linux mdadm of Windows Storage Spaces). Houd rekening met rebuild-tijden, het risico op meerdere gelijktijdige schijffouten tijdens herstel en de aanwezigheid van hot spare-schijven in sommige configuraties.

Belangrijk is dat RAID geen back-up vervangt: het beschermt tegen schijffouten, maar niet tegen menselijk fout, malware of gegevensverlies uit andere oorzaken. Regelmatige backups blijven essentieel.