belastingsgevallen

Belastingsgevallen zijn feitelijke omstandigheden of handelingen die leiden tot een belastingplicht onder de geldende wetgeving. Een belastingsgeval beschrijft het specifieke feitelijke patroon dat gebruikt wordt om te bepalen of en hoeveel belasting verschuldigd is.

Er bestaan verschillende typen belastingsgevallen, afhankelijk van de aard van de belasting. Voor inkomstenbelasting gaat het vaak om de realisatie van inkomsten uit arbeid of vermogen. Voor omzetbelasting (btw) gaat het om de levering van goederen of diensten. Bij overdrachtsbelasting kan een kenmerkend belastingsgeval de verkoop of overdracht van onroerend goed zijn. Daarnaast treden bij erf- en schenking meestal erf- of schenkingbelasting op. Ook bij vermogenswinsten of bijzondere regimes kunnen andere gebeurtenissen als belastingsgeval gelden.

De timing van een belastingsgeval beïnvloedt wanneer belasting moet worden voldaan en hoe de belastinggrondslag wordt berekend. Sommige belastingen volgen het realisatiebeginsel, andere werken met opeisbaarheid of toerekening over een bepaalde periode. Duidelijke regels over aftrekposten, vrijstellingen en tarieven bepalen de uiteindelijke belastingdruk.

In de praktijk identificeert de fiscus het belastingsgeval aan de hand van de feiten en documenten van de belastingplichtige. De belastingplichtige is doorgaans verplicht aangifte te doen of een naheffing te aanvaarden. Bij bezwaar of beroep kan een rechtbank of fiscale rechter uitsluitsel geven over de toepassing van het belastingsgeval en de bijbehorende belastingheffing.

Bij grensoverschrijdende situaties kunnen verdragsbepalingen aanvullende regels geven over welk land het belastingsgeval heftend vindt en hoe dubbele belasting wordt voorkomen. Het begrip belastingsgeval vormt daarmee een centraal referentiepunt voor de toepassing van fiscale wetgeving.