aerosolprocessen

Aerosolprocessen beschrijven de fysische en chemische veranderingen van aerosolen in de atmosfeer. Aerosolen zijn zwevende deeltjes met groottes van ongeveer 1 nanometer tot tientallen micrometer en bestaan uit organische, anorganische en samengestelde componenten, vaak met water.

Belangrijke vormen van aerosolvorming zijn nucleatie, condensatie en coagulerende groei. Nucleatie is de vorming van nieuwe deeltjes uit gasvormige moleculen, zowel homogene nucleatie als heterogene nucleatie op bestaand materiaal. Condensatie treedt op wanneer gasvormige moleculen zich op reeds bestaande deeltjes afzetten, waardoor ze groeien. Coagulatie is het botsen en samenklonteren van deeltjes tot grotere korrels. Aerosolen ontstaan uit natuurlijke bronnen zoals zeezout, stof uit woestijnen, vulkanische uitbarstingen en bosbranden, en uit menselijke activiteiten zoals verbranding van fossiele brandstoffen en industrie.

Dynamiek en veroudering: aerosolen worden door de atmosfeer getransporteerd door luchtstromen en ondergaan diffusie, turbulente mixing, sedimentatie en hygroscopische groei bij vochtige omstandigheden. Gedurende hun levensduur kunnen chemische reacties op het oppervlak en in de binnenkant leiden tot veranderingen in samenstelling, oplosbaarheid en reactiviteit, wat aging beïnvloedt en de optische- en gezondheidsrelevante eigenschappen wijzigt.

Verwijdering en waarneming: verwijdering vindt plaats via droge deposition en natte deposition (neerslag). Metingen omvatten deeltjesaantallen, massa en optische eigenschappen; modellen beschrijven hun groei, verdeling en verwijdering met verschillende microfysische benaderingen. Doel en impact: aerosolprocessen beïnvloeden klimaat door straling en wolkvorming, en luchtkwaliteit en volksgezondheid, en vormen een belangrijke onzekerheid in klimaatmodellen.