hygroscopische

Hygroscopische is een eigenschap van sommige stoffen waardoor zij vocht uit de omgeving kunnen opnemen. Het woord komt uit het Grieks, met hygros voor vocht en skopein voor kijken of waarnemen. Stoffen met hygroscopische eigenschappen kunnen vochtmoleculen aan zich binden door oppervlakte-adsorptie en soms door opname in de bulk.

De mate van hygroscopie hangt af van factoren zoals de relatieve luchtvochtigheid, temperatuur en de structuur van de stof. Bij poreuze of sterk uitwendig oppervlaktes karakteristieke materialen kan water uit de lucht aan het oppervlak worden vastgehouden en zich verspreiden door het materiaal. In sommige gevallen kan een stof deliquesceren: zo veel vocht aantrekken dat zij oplossen in de gevormde oplossing, wat een uiterlijke en soms snelle verandering in consistentie en gewicht teweegbrengt. Andere hygroscopische stoffen verliezen juist vocht aan de omgeving, wat leidt tot krimp en barsten bij onvoldoende vochtregeling.

Toepassingen en voorbeelden van hygroscopische stoffen zijn onder meer desiccantia zoals silicagel en calciumchloride, die vocht uit afgesloten ruimtes halen. In voedsel, papier, hout en textiel zorgt hygroscopie voor gewichtstoename, zwelling en soms veranderingen in mechanische eigenschappen. In constructiematerialen kan vochtopname de sterkte en dimensionale stabiliteit beïnvloeden. In de industrie kan hygroscopie de verwerking bemoeilijken door variaties in watergehalte.

Beperkingen en aandachtspunten bestaan uit mogelijke schade door ongecontroleerde vochtopname, schimmelvorming, corrosie of kwaliteitsverlies. Ontwerpers en gebruikers houden rekening met vochtbeheer via coatings, opslagomstandigheden of desiccatie om nadelige effecten te beperken.