achtergrondgeluidbelasting

Achtergrondgeluid is het passieve geluid dat aanwezig is in een omgeving naast de specifieke geluidsbron die men beoordeelt. Het vormt de akoestische achtergrond en beïnvloedt hoe andere geluiden worden waargenomen. Achtergrondgeluid kan afkomstig zijn van natuurlijke bronnen, zoals wind, regen en vogels, maar ook van menselijke activiteiten, zoals verkeer, klimaatinstallaties, machines en elektronica. De mate van achtergrondgeluid hangt af van afstand tot bronnen, ruimtelijke eigenschappen en akoestische behandeling van de ruimte.

In metingen wordt achtergrondgeluid vaak uitgedrukt in geluidsdrukniveau en aangeduid met dB(A). Voor langere perioden hanteert men het Leq, het equivalente continue geluidsniveau, en soms waarden zoals Lden of LN om dagelijkse of sectie-gewogen niveaus te beschrijven. Deze metingen maken het mogelijk om omgevingen te vergelijken, te beoordelen of streefwaarden worden gehaald en om de mate van hinder of verstoring te kwantificeren.

Effecten van achtergrondgeluid variëren met de intensiteit en frequentie-inhoud. Matig niveau kan spraakverstaan verminderen, terwijl hogere niveaus concentratie, leerprestaties en communicatie negatief kunnen beïnvloeden. Bij slaap kan lawaai de slaapkwaliteit verstoren. Langdurige blootstelling aan significant achtergrondgeluid wordt in veel gevallen als ongunstig beschouwd voor gezondheid en welzijn.

Beheersing en ontwerp van ruimtes richten zich op het verlagen van ongewilde achtergrondgeluid of het beter beheren ervan. Mogelijke maatregelen zijn akoestische isolatie en geluidsabsorptie, het kiezen van stillere apparatuur, onderhoud van installaties om piekgeluiden te voorkomen, en waar nodig het gebruik van geluidsmaskering of doelgerichte ruimtelijke indeling. Richtlijnen en normen variëren per land en toepassing en geven streefwaarden voor verschillende omgevingen, zoals kantoren, zorginstellingen en openbare ruimten.