geluidsabsorptie

Geluidsabsorptie is het proces waarbij geluidsgolven in een ruimte of via een materiaal gedeeltelijk worden omgezet in warmte of verspreid, waardoor minder geluid terugkaatst. Het gevolg daarvan is een lagere nagalmtijd en vaak een betere verstaanbaarheid of akoestische kwaliteit in een ruimte.

De mate van absorptie wordt uitgedrukt met de absorptiecoëfficiënt α, een getal tussen 0 en 1. Een α van 0 betekent dat geen absorberend effect aanwezig is, terwijl α = 1 betekent dat alle incident geluidenergie volledig wordt geabsorveerd. In de praktijk is α frequentieafhankelijk en kan men een curve of een gemiddelde waarde gebruiken. Veel gebruikte gemiddelden zijn maten zoals NRC (Noise Reduction Coefficient), dat een gemiddelde is over standaardfrequenties zoals 250, 500, 1000 en 2000 Hz.

In ruimtelijke akoestiek speelt ook de totale absorptie van een ruimte een rol. De Sabine-formule geeft een relatie tussen nagalm en absorptie: RT60 = 0,161 · V / A, waarbij V het volume van de ruimte is en A de totale absorptie in sabins. A wordt berekend als A = Σ α_i · S_i, met α_i de absorptiecoëfficiënt van het materiaal op de betreffende oppervlakte S_i. Zo kan men ontwerpen of aanpassen welke materialen en oppervlakken nodig zijn om een gewenste nagalmtijd te bereiken.

Materialen die geluid effectief absorberen zijn onder meer open- en los gebonden zachte materialen zoals glaswol, steenwol, melamine-schuim en geporiseerde panelen. Deze materialen werken vooral bij hogere frequenties; voor lage frequenties is vaak zwaardere, dikkere absorberende constructie of een combinatie met diffusers nodig.

Toepassingen van geluidsabsorptie liggen in opnamestudio’s, concertzalen, klaslokalen, kantoren en publieke ruimten, waar een gecontroleerde nagalmtijd en goede spraakverstaanbaarheid gewenst zijn.