achtergrondgeluid

Achtergrondgeluid is het geluid dat aanwezig is in een omgeving terwijl men zich op een specifieke geluidsbron of activiteit richt. Het kan bestaan uit continue, onopvallende klanken zoals verkeerslawaai, wind en regen, maar ook uit ventilatie of rumoer van mensen. In wetenschappelijke en technische context wordt achtergrondgeluid vaak geanalyseerd omdat het de perceptie van andere geluiden kan beïnvloeden.

Het niveau en de aard van achtergrondgeluid hangen af van tijd, plaats en omstandigheden. Geluidsbelasting wordt meestal uitgedrukt in decibel, vaak gewogen naar de menselijke gehoorrespons met een dB(A)-meting. Veel gebruikte maatstaven zijn LAeq, het equivalente continue geluidsniveau over een bepaalde periode, en Lden, een dag- en nachtgewogen niveau. Deze maten helpen bij vergelijking en ontwerp van ruimtelijke omgevingen.

Geluidsbronnen: verkeer, industrie, HVAC-systemen, weersinvloeden en mensenmassa's in openbare ruimtes. Het effect op waarneming is divers: achtergrondgeluid kan spraak maskeren en verstaanbaarheid verminderen, afleidend werken of juist privacy bieden doordat het ongewenste signalen maskeert. Langdurige blootstelling kan invloed hebben op slaap, concentratie en gezondheid.

Beheer en ontwerp richten zich op het beheersen van ongewenst geluid en het creëren van aangename akoestische omgevingen. Middelen zijn geluidsisolatie, akoestische demping, toepassing van stillere apparatuur en strategische plaatsing van geluidsbronnen. In kantoren, scholen en woonomgevingen worden richtlijnen toegepast om tot acceptabele achtergrondgeluidsniveaus te komen.