Ruikend

Rruikend is de -ende vorm van het werkwoord ruiken, wat in het Nederlands “to smell” betekent. Het dient als een bijvoeglijk naamwoord dat een geur beschrijft die uit iets afkomstig is, of als onderdeel van een beschrijvende zin. In de meeste gevallen staat het attributief vóór een zelfstandig naamwoord, bijvoorbeeld een ruikende bloem.

Vorming en gebruik: De stam van het werkwoord is ruik-. Door hier -end aan toe te voegen ontstaat ruikend; geplaatst vóór een zelfstandig naamwoord vormt het ruikende bloem, ruikende geuren, enzovoort. Het gebruik is vooral adjectiverend. In predicatieve constructies blijft de standaard werkwoordsvorm ruikt (De bloem ruikt aangenaam), omdat daarbij de finite vorm van ruiken aansluit bij het werkwoord zijn.

Semantiek: Ruikend duidt op een geur die nu waarneembaar is of uit een bron afkomstig is. De toon kan neutraal tot descriptief zijn; voor een specifieke positieve of negatieve connotatie kies je meestal een andere woordkeuze (bijvoorbeeld aangenaam geurig of onaangenaam).

Voorbeelden: Een ruikende bloem vulde de kamer met haar zoete geur. De kamer ruikt naar natte aarde na de regen. Het gebruik van ruikend/ruikende kan variëren afhankelijk van wat er beschreven wordt en welke nuance de schrijver wil overbrengen. In vertaling kan ruikend worden weergegeven als “smelling” of, afhankelijk van context, iets als “smelly” of “fragrant”.