Naamwoorden

Naamwoord is een woord dat een persoon, plaats, ding of idee benoemt. In de Nederlandse grammatica is het een van de belangrijkste woordklassen en kan het in zinnen de kern vormen, bijvoorbeeld als onderwerp of als lijdend voorwerp.

Binnen de naamwoorden spreekt men meestal van het zelfstandig naamwoord (ZN). Een ZN kan onder te verdelen zijn in eigennaam en soortnaam: eigennaam verwijst naar een specifieke, unieke zaak (Amsterdam, Jan), terwijl een soortnaam een klasse van zaken aanduidt (tafel, hond). In de meeste grammaticale contexten valt een eigennaam dan onder een apart onderwerp dan een soortnaam.

Grammaticale kenmerken zijn onder meer lidwoord en getal. Het bepaalde lidwoord is meestal de voor de meeste de-woorden en het voor neutrale woorden, wat ook iets zegt over het geslacht (de-woorden hebben vaak een zogenoemde common gender; het-woorden zijn neutraal). Het meervoud wordt meestal gevormd met -en of -s, soms met klankveranderingen of andere spellingwijzigingen.

Verkleinwoorden worden met suffixen als -tje, -pje, -etje gevormd. Diminutieven krijgen vaak het- als lidwoord; bijvoorbeeld het huisje.

Eigennamen worden altijd met hoofdletter geschreven; soortnamen (algemene namen) beginnen normaal gesproken met een kleine letter, behalve aan het begin van een zin.

In taalgebruik kunnen naamwoorden zowel letterlijk als figuurlijk voorkomen en vormen ze vaak het onderwerp of het voorwerp van een zin. Voorbeelden: De tafel staat in de kamer. Ik zie Amsterdam vanuit het raam. Een huis is veel waard.

---