zinnen

Zin is in het Nederlands de eenheid van taal die een gedachte uitdrukt. Een zin bevat meestal een onderwerp en een werkwoord en eindigt met een afsluitingsteken zoals een punt, vraagteken of uitroepteken. Zinnen kunnen eenvoudig zijn of bestaan uit meerdere delen en worden geanalyseerd op structuur en betekenis.

De betekenis van het woord is tweeledig. Ten eerste verwijst zin naar de grammaticale eenheid die een volledige gedachte uitdrukt. Ten tweede is zin ook een woordenschatterm voor “zin hebben in iets”, wat verlangen of plezier betekenen kan. De meervoudsvorm zinnen verwijst doorgaans naar meerdere zinnen. Etymologisch komt zin uit het Oudnederlands en is verwant aan Duitse Sinn en Engelse sense, met aanduiding van betekenis of gevoel.

Zinsbouw en type: zinnen bestaan uit hoofd- en bijzinnen; hoofdzinnen kunnen eenvoudig of samengesteld zijn. In samengestelde zinnen worden delen verbonden met coördinerende voegwoorden zoals en, maar, of; in complexe zinnen komen bijzinnen voor. Typen zinnen: declaratief (stelling), vragend (vraag), gebiedend (gebiedende wijs) en uitroepend (uiting). Voorbeelden: declaratief: Het raam is dicht. vragend: Is het raam dicht? gebiedend: Sluit het raam. uitroepend: Wat een regen!