Gehydrateerde

Gehydrateerde verwijst naar een chemische stof die watermoleculen als integraal onderdeel van de kristallijne structuur bevat. Deze watermoleculen worden water van kristallisatie genoemd en leveren vaak een vaste, stochiometrische verhouding op, uitgedrukt als X·nH2O, waarbij n het aantal watermoleculen per formule-eenheid aangeeft. Hydrate vormen zich wanneer een stof water opneemt uit de omgeving of uit een oplossing.

Hydrates kennen vaak een vaste kristalstructuur met een specifieke waterinhoud. De aanwezigheid van water beïnvloedt eigenschappen zoals kleur, oplosbaarheid, smeltpunt en stabiliteit. Het verwijderen van water, dehydratering, gebeurt meestal door verwarming of droging en levert een anhydre vorm van de stof op, meestal gepaard gaande met absorptie van waterdamp. Bij sommige verbindingen kan dehydratatie reversibel zijn: het anhydre kan water uit de lucht opnemen en terug hydrateren.

Voorbeelden van hydraten zijn onder meer koper(II)sulfaatpentahydraat (CuSO4·5H2O), dat helder blauw kristalliseert; natriumcarbonaatdecahydraat (Na2CO3·10H2O); magnesiumsulfaatheptahydraat (MgSO4·7H2O), bekend als Epsomzout; en calciumchloride-dihydraat (CaCl2·2H2O), vaak gebruikt als droogmiddel. Een ander bekend voorbeeld is gypsum, calcium sulfaatdihydraat (CaSO4·2H2O), dat in de natuur voorkomt als minerale kristallen.

Toepassingen van hydraten variëren van desiccanten in opslag en transport tot reagentia in laboratoria en toepassingen in de bouw (zoals hydratisering van cementcomponenten). Hydratie is een belangrijk concept in chemie, geologie en materialenwetenschap, omdat water in hydraten de fysische en chemische eigenschappen aanzienlijk kan bepalen.