CO2niveau

CO2niveau verwijst naar de concentratie koolstofdioxide (CO2) in een bepaald milieu, meestal uitgedrukt in delen per miljoen (ppm). Het kan betrekking hebben op de buitenlucht of op gesloten ruimten zoals kantoren, klaslokalen of woningen. Het CO2niveau wordt beïnvloed door bronnen zoals verbranding van fossiele brandstoffen, ademhaling, ademhalingsprocessen van planten en bosbouw, en door sinks zoals oceanen en bodems.

In de atmosfeer is het CO2niveau de afgelopen decennia aanzienlijk toegenomen. Pre-industriële niveaus lagen circa 280 ppm; huidige metingen tonen waarden van rond 420–430 ppm en higher, afhankelijk van seizoen en locatie. De toename wordt voornamelijk toegeschreven aan menselijke activiteiten, zoals industriële verbranding en cementproductie. CO2 is een broodnodig broeikasgas dat bijdraagt aan klimaatverandering en oceaanverzuring.

Metingen worden uitgevoerd met verschillende instrumenten, waaronder niet-dispersieve infrarood (NDIR) sensoren en andere infraroodgasanalysers. Historische waarden komen ook uit ijs- en boorkernanalyse, die inzicht geven in lange termijn trends.

Binnenruimten kunnen hogere CO2niveaus vertonen dan de buitenlucht, vooral bij hoge bezettingsgraad en beperkte ventilatie. Een buitenniveau ligt meestal rond 400 ppm; in gebouwen kan het 600–1000 ppm of hoger bereiken. Hoge CO2niveaus worden vaak gebruikt als indicator voor ventilatiecondities en luchtkwaliteit. Er is geen wereldwijd bindende grenswaarde voor CO2 in de buitenlucht, maar for indoor settings bestaan vaak streefwaarden rond 800–1000 ppm om comfort en cognitieve prestaties te bevorderen.

CO2niveau is een kernindicator in klimaatwetenschap en indoor-air management en wordt gebruikt bij het volgen van industriële emissies, klimatologische modellen en ventilatiedesign.