Bloedingen

Bloedingen zijn het verlies van bloed uit een bloedvat. Ze kunnen extern zichtbaar zijn, bijvoorbeeld bij een verwonding aan de huid, of intern ontstaan in een afgesloten ruimte zoals de buik of de hersenen. Bloedingen variëren van mild tot levensbedreigend, afhankelijk van locatie, omvang en de onderliggende oorzaak.

Externe bloedingen kunnen arterieel zijn, met felrood, pulserend bloed, of veneus, met donkerder bloed en langzamer verlies; capillaire bloedingen zijn meestal oppervlakkig en voortvloeiend uit kleine kapjes. Interne bloedingen treden op in organen of lichaamsholten en kunnen leiden tot buik- of borstpijn, duizeligheid, kortademigheid, verwarring en tekenen van shock. Huidverschijnselen zoals petechiën, purpura en ecchymosen ontstaan bij stoornissen in de bloedplaatjes of stolling.

Oorzaken zijn onder meer verwondingen en operaties; bloedingsstoornissen zoals trombocytopenie of aangeboren/farmacologisch beïnvloede stollingsfactoren; gebruik van antistollingsmiddelen (bijv. warfarine of DOACs); lever- of nierziekten; hoge bloeddruk, vaatschade en tumoren. Ook zwangerschap en bevalling kunnen gepaard gaan met bloedingen.

Diagnose gebeurt op basis van klinisch onderzoek en aanvullende onderzoeken zoals bloedtesten (telling van bloedcellen, INR, aPTT) en beeldvorming bij verdenking op interne bloedingen. Behandeling richt zich op het stoppen van de bloeding en het voorkomen van complicaties. Bloedingen kunnen lokaal behandeld worden met druk en wondzorg; ernstigere gevallen vereisen ziekenhuisopname, bloedtransfusies, omzetting van anticoagulantia, en soms operatieve of endovasculaire ingrepen.

Preventie omvat correcte wondzorg en voorzichtig gebruik van antistollingsmiddelen onder medisch toezicht. Raadpleeg bij hevige, aanhoudende of plotseling verslechterende bloedingen snel medische hulp.