Bekkenbodemtraining

Bekkenbodemtraining is een verzamelnaam voor oefeningen die gericht zijn op het versterken en trainen van de bekkenbodemspieren, een groep spieren aan de onderkant van het bekken. Deze spieren ondersteunen organen zoals blaas en darmen en spelen een rol bij continentie, houding en seksuele functie. Doel van de training is het verbeteren van urine- en/of faecale controle, het verminderen van prolapsklachten en het vergroten van de stabiliteit tijdens inspanning.

Wie baat heeft: mannen en vrouwen, vooral bij klachten als urineverlies bij hoesten, niezen of persen, aandrangverlies, milde prolaps of na de bevalling of prostaatchirurgie. Een bekkenbodemfysiotherapeut of huisarts kan goede instructie geven en het trainingsprogramma afstemmen op de individuele situatie. In sommige gevallen kan aanvullende behandeling met biofeedback of elektrische stimulatie worden toegepast.

Hoewel verschillende oefeningen bestaan, gaat bekkenbodemtraining meestal uit van bekkenbodemoefeningen (Kegels). Om de juiste spieren te voelen spant men de bekkenbodemspieren aan alsof men urine wil stoppen; hou dit 6-10 seconden vast en laat 6-10 seconden los. Doe dit in 3 setjes van 10-15 herhalingen, verdeeld over de dag. Houd buik- en bilspieren ontspant en adem rustig. Verhoog geleidelijk de duur van de houdingen en het aantal herhalingen naarmate de spierkracht toeneemt.

Aanvullende methoden en begeleiding: in sommige gevallen kan biofeedback of elektrische stimulatie worden ingezet; bij prolaps of aanhoudende klachten kan een pessarium worden overwogen of kan gerichte bekkenbodemfysiotherapie helpen. Daarnaast komen algemene leefstijladviezen aan bod, zoals een gezonde gewicht, vochtinname en stoelgang.

Effectiviteit en afspraken: bekkenbodemtraining werkt vooral als de oefening goed wordt uitgevoerd en regelmatig wordt volgehouden. In veel onderzoeken blijkt dat PFMT bij urine-incontinentie en mild prolaps effectief kan zijn. Een fysiotherapeut kan de oefeningen controleren en aanpassen. Stop wanneer pijn optreedt en neem contact op met een zorgverlener bij twijfels of bij ernstigere klachten.