Home

zouthbalans

Zouthbalans is het homeostatische proces dat natrium- en chloride-ionen in de extracellulaire vloeistof reguleert, zodat de osmotische toestand, het volume van de bloedvaten en de werking van zenuwen en spieren stabiel blijven. Een evenwichtige zouthbalans vereist een coherente afstemming tussen inname, verdeling en uitscheiding van natriumchloride via voeding, het maag-darmkanaal, de nieren en de huid.

De belangrijkste componenten van de zouthbalans zijn natrium en chloride, die samen met water de osmolaliteit

De regulatie vindt voornamelijk plaats in de nieren en is geïntegreerd met hormonale systemen. De renine-angiotensine-aldosteron-systeem

Diagnostiek en kliniek richten zich op serumnatriumconcentratie (meestal 135–145 mmol/L). Hyponatriëmie en hypernatriëmie kunnen leiden tot

en
het
extracellulair
volume
bepalen.
Kalium,
bicarbonaat
en
andere
elektrolyten
beïnvloeden
weliswaar
de
algehele
balans
en
de
zuur-base-status,
maar
natrium
speelt
de
hoofdrol
in
volume-
en
drukregulatie.
reageert
op
dalende
bloeddruk
of
natriuminname
door
Na+-reabsorptie
in
zijn
distale
nephron
te
verhogen,
wat
het
volume
vergroot.
Aldosterone
versterkt
natriumreabsorptie
via
ENaC-kanalen;
antidiuretische
stof
(vasopressine)
reguleert
daarnaast
waterretentie
en
beïnvloed
zo
de
natriumconcentratie
indirect.
Atrial
natriureet
peptide
(ANP/BNP)
verlaagt
natriumretentie
en
verlaagt
het
volumebalans.
Gastro-intestinale
opname
en
huidverlies
dragen
ook
bij
aan
de
dagelijkse
balans.
neurologische
symptomen,
verwardheid,
stuipen
of
uitdroging.
Behandeling
omvat
het
corrigeren
van
onderliggende
oorzaken
zoals
nierziekten,
endocriene
stoornissen,
medicijngebruik
(bijv.
diuretica,
ACE-remmers)
en
het
aanpassen
van
natriuminname
of
vochtbalans.