huidverlies

Huidverlies is een medische term voor verlies van huidweefsel, variërend van oppervlakkige schade aan de opperhuid tot diepere wonden die lederhuid en mogelijk onderliggende weefsels aantasten. Het uitgangspunt is dat er een open wond of beschadigde huid ontstaat die bescherming, vochtbalans en barrière tegen infectie ontneemt. Huidverlies komt voor bij verschillende situaties, zoals trauma, brandwonden, drukzorgen en na chirurgische ingrepen.

Oorzaken en typen: Veelvoorkomende oorzaken zijn letsels door trauma (snij- en schaafwonden), brandwonden, decubitus (doorligwonden bij langdurige druk), ischemie of vaatziekten die de bloedtoevoer naar de huid beperken, en chronische wonden zoals diabetische wonden. Ook inflammatoire of dermatologische aandoeningen en infecties kunnen huidverlies veroorzaken. Soms ontstaat huidverlies na medische procedures waarbij huid verwijderd of hersteld moet worden.

Diagnose en beoordeling: De diagnose berust op klinische inspectie van de grootte, diepte, omgevende huid en tekenen van infectie. Soms zijn aanvullende onderzoeken nodig, zoals bloedonderzoek, wondculturen of beeldvorming, om onderliggende oorzaken of complicaties uit te sluiten.

Behandeling en zorg: Behandelingsdoelen zijn het beschermen van de wond, bevorderen van genezing, voorkomen van infectie en behandelen van de onderliggende oorzaak. Wondzorg kan bestaan uit passende debridement, gebruik van vochtige, ademende verbanden, pijnstilling en voeding om herstel te ondersteunen. In gevallen met beperkte doorbloeding of grote wonden kan specialistische zorg nodig zijn, zoals wondmanagement of vaatonderzoek.

Preventie en prognose: Preventie richt zich op huidbescherming, drukontlasting, goede huidverzorging en vroege signalering van wonden bij risicogroepen. De prognose hangt af van oorzaak, diepte, aanwezigheid van infectie en algehele gezondheid. Complicaties kunnen infectie, sepsis, vertraagde genezing, littekenvorming en contracturen zijn.