Home

homeostatische

Homeostase is het proces waarmee het interne milieu van een organisme op een relatief constant niveau wordt gehouden, ondanks veranderingen in de omgeving. Het bijvoeglijk naamwoord homeostatisch verwijst naar de mechanismen die deze stabiliteit mogelijk maken, zoals detectie van afwijkingen, centrale regulatie en effectorresponsen.

Tijdens homeostatische regulatie detecteren receptoren afwijkingen in vitale parameters zoals temperatuur, zout- en vochtbalans, pH en

Negatieve terugkoppeling is het meest voorkomende regelmechanisme: zodra een parameter afwijkt, worden processen geactiveerd die de

Homeostase is een dynamisch evenwicht dat kan variëren met circadiane ritmen, leeftijd en gezondheid. Storingen in

In de biologie en geneeskunde vormt homeostase een fundamenteel concept; het dient als centraal kader voor

bloedsuikerspiegel.
De
regulatie
wordt
vaak
gestuurd
door
integrerende
centra
in
de
hersenen
en
door
hormonale
systemen.
Effectors,
zoals
spieren
en
klieren,
veranderen
daarna
de
fysiologische
toestand
om
weer
op
het
gewenste
setpoint
te
komen.
afwijking
terugbrengen
naar
het
setpoint.
Voorbeelden
zijn
temperatuurregeling
(rillingen
en
zweten),
en
glucose-regulatie
(insuline
en
glucagon).
Positieve
terugkoppeling
versterkt
een
afwijking
en
komt
vooral
voor
in
processen
zoals
bloedstolling
of
bevalling.
regulerende
systemen
kunnen
leiden
tot
ziekten,
zoals
diabetes,
dehydratie
of
acidose.
Onderzoek
naar
homeostatische
mechanismen
helpt
bij
diagnose,
behandeling
en
het
begrip
van
levensprocessen.
het
bestuderen
van
fysiologie,
pathologie
en
de
interactie
tussen
verschillende
orgaansystemen.