weerstandselement

Een weerstandselement, meestal aangeduid als weerstand, is een passieve elektronische component die een welbepaalde elektrische weerstand biedt in een circuit. Het doel is het beperken van stroom, het verdelen van spanning en het omzetten van elektrische energie in warmte volgens de wet van Ohm. Weerstandselementen zijn fundamenteel in vrijwel elk elektrisch of elektronisch systeem.

Types: vaste weerstanden en verstelbare weerstanden. Vaste weerstanden omvatten koolstof- en metalenfilm, koolstofcomposiet en keramische typen met verschillende vermogens. Verstelbare weerstanden omvatten potentiometers en trimmers, die in een circuit een bereik aan weerstandswaarden toelaten. In verwarmingsapparatuur worden ook krachtige weerstandselementen gebruikt als verwarmingsdraden of keramische verwarmingselementen.

Eigenschappen: de waarde wordt uitgedrukt in ohm (Ω). Tolerantie geeft aan hoe nauwkeurig de werkelijke waarde afwijkt van de nominale waarde, veelvoorkomende toleranties zijn ±1%, ±5% of ±10%. Temperatuurscoëfficiënt (PTC of NTC) beschrijft hoe de weerstand verandert met de temperatuur. Weerstanden worden gekozen volgens.series zoals E12, E24 of E96 die standaardwaarden leveren.

Constructie en materialen: de weerstand is opgebouwd uit een kern of coating met een bepaald materiaal, bijvoorbeeld koolstof, metalen film of keramiek. Varianten omvatten vaste keramische of metalen-filmweerstanden en draadgewikkelde (wire-wound) elementen, die hoger vermogens kunnen dragen.

Symboliek en toepassing: in schematic wordt een weerstand meestal weergegeven met een zigzaglijn (Amerikaanse notatie) of een rechthoek (Europese notatie). Toepassingen variëren van spanningsdeling en biasing van halfgeleiders tot stroombeperking en als verwarmingsweerstand in huishoudelijke apparaten.