videoverificatie

Videoverificatie is het proces waarbij iemands identiteit wordt vastgesteld met behulp van video, meestal als alternatief voor fysieke identificatie op locatie. Bij videoverificatie kan men gebruikmaken van een live video-gesprek of van geüploade videobestanden, waarin de betrokkene zowel een identiteitsdocument als gezichtsscans toont. Het doel is om de authenticiteit van de identiteit en de aanwezigheid van de betrokkene te bevestigen en fraude te voorkomen.

De procedure omvat doorgaans meerdere componenten: verificatie van een identiteitsdocument (ook wel documentcontrole), gezichtsvergelijking tussen het gezicht in het document en de persoon op camera, en liveness-detectie om te controleren dat niet een foto of video wordt nagebootst. In sommige systemen wordt ook aanvullende data geverifieerd, zoals geboortedatum, adres of geografische gegevens, of wordt de identiteit gekoppeld aan externe databanken. De verificatie kan volledig geautomatiseerd zijn, of ondersteund worden door menselijke controle bij twijfel.

Videoverificatie wordt toegepast in sectoren zoals bankieren en fintech, telecommunicatie, platformeconomie en zorgdiensten, vooral bij onboarding en KYC-procedures, of bij leeftijdscontrole en fraudepreventie.

Voordelen zijn onder meer verbeterde nauwkeurigheid en een snellere onboarding van klanten, verminderd risico op identiteitsdiefstal en minder afhankelijkheid van fysieke aanwezigheid. Nadelen zijn zorgen over privacy en biometrische gegevens, eisen aan device en netwerk, mogelijke bias in algoritmen en de noodzaak van streng beveiligingsmaatregelen voor opslag van gegevens.

In de Europese Unie vallen biometrische gegevens onder strikte regels van de Algemene Verordening Gegevensbescherming (AVG/GDPR); verwerking vereist expliciete toestemming, passende beveiliging en beperkte opslagduur. Organisaties moeten transparant zijn over doeleinden, bewaartermijnen en rechten van betrokkenen.