transferrineverzadiging

Transferrineverzadiging, ook wel transferrin saturatie genoemd, is een laboratoriumwaarde die aangeeft welk deel van de ijzerbindingsplaatsen op transferrine bezet is door ijzer. Ze geeft een indruk van de beschikbaarheid van ijzer voor weefsels en kan helpen bij de evaluatie van ijzerstofwisseling en verwante bloedarmoeden.

De waardebepaling gebeurt meestal door meting van serumijzer en de totale ijzerbindende capaciteit (TIBC). Transferrineverzadiging wordt berekend als (serumijzer / TIBC) × 100. Soms wordt ook gekeken naar de relatie met unsaturatie-ijzerbinding capaciteit (UIBC) bij interpretatie. De meting vereist een bloedmonster en kan beïnvloed worden door factoren zoals ontsteking en voeding.

Normale waarden variëren per laboratorium, maar doorgaans ligt de transferrineverzadiging in volwassenen tussen ongeveer 20 en 50 procent. Een lage verzadiging wijst vaak op ijzertekort of ijzergerelateerde aandoeningen, terwijl een hoge verzadiging kan wijzen op ijzerstapelingstoornissen zoals hemochromatose of op een toename van ijzer in het lichaam door therapie of transfusies. Het is echter essentieel om transferrineverzadiging altijd in samenhang te interpreteren met andere ijzerparameters zoals ferritine, serumijzer en TIBC.

Toepassingen omvatten diagnose en differentiële diagnostiek van ijzergerelateerde aandoeningen, beoordeling van suspected ijzerdeficiëntie, en monitoring van behandeling of surveillance bij familie met genetische hemochromatose. Beperkingen zijn onder meer inflamma­tie die het ijzerfalen en TIBC kan beïnvloeden, waardoor de saturatie mogelijk misleidend is zonder aanvullende markers.