storingsweerstand

Storingsweerstand is het vermogen van een apparaat, systeem of component om te blijven functioneren wanneer het wordt blootgesteld aan elektrische storingen of ruis. Het omvat weerstand tegen elektromagnetische interferentie, spanningspieken, transiënten en andere vormen van ontregeling in de omgeving. Storingsweerstand is een belangrijk aspect van EMC (elektromagnetische compatibiliteit) en draagt bij aan betrouwbaarheid, veiligheid en gebruiksklaarheid.

Toepassingsgebieden zijn onder meer consumentenelektronica, industriële automatisering, automotive en medische apparatuur. In deze context draait het om dat elektronische systemen niet uitvallen, foutieve uitslagen leveren of storingen veroorzaken onder invloed van storende invloeden zoals radiogolven, netinstabiliteit, ESD en snelle spanningspieken.

Beoordeling van storingsweerstand vindt plaats via EMC-immuntietests. Veelvoorkomende testonderdelen zijn elektrostatische ontlading (ESD, IEC 61000-4-2), radiatieve en geleidende RF-immuunheid (IEC 61000-4-3 en IEC 61000-4-6), elektrische snelle transiënten (EFT/B, IEC 61000-4-4) en overspanningen (surge, IEC 61000-4-5). Tijdens deze testen wordt bepaald of het apparaat binnen specificaties blijft functioneren zodra storende invloeden optreden.

Ontwerpstrategieën die storingsweerstand verhogen, omvatten afscherming, gronding en filtering, redundantie en fouttolerante software, robuuste hardware, en betrouwbare meld- of controlesystemen. Aandacht voor voeding, kabelrouting en interfaces draagt eveneens bij aan een hogere immuniteit tegen storingen. Storingsweerstand is zo dus een kerncriterium voor betrouwbaarheid, EMC-naleving en veilige werking van moderne systemen.