snelheidsbandbreedte

Snelheidsbandbreedte is een term die in techniek en wetenschappen wordt gebruikt om de bandbreedte of het bereik van snelheden aan te geven waarbinnen een systeem, apparaat of proces effectief kan opereren. Het begrip kan verwijzen naar de statische operationele limieten van een mechanisch systeem (bijvoorbeeld stall- tot no-load snelheid bij een elektromotor) of naar de dynamische capaciteit om snelheidssignaalveranderingen correct te volgen.

In controle- en mechatronische contexten beschrijft de snelheidsbandbreedte vooral hoe snel een systeem aan veranderingen in snelheid kan reageren en deze kan bijhouden zonder instabiliteit of significante fout. De bandbreedte is dan gekoppeld aan de closed-loop respons en wordt beïnvloed door factoren zoals regelaarinstellingen, exponentiële demping, mechanische inertia, wrijving en actuatorkopmaantoleranties. Een grotere snelheidsbandbreedte duidt op betere reactiviteit en nauwkeurigheid bij snelle snelheidsschommelingen, terwijl een kleinere bandbreedte meestal samenhangt met meer inertie of strengere stabiliteitscriteria.

Praktische toepassingen komen voor in motoren, robots, aandrijfsystemen en voertuigen. Bij een DC-motor bijvoorbeeld kan de snelheidsbandbreedte worden bepaald door no-load snelheid en stall-snelheid; bij servo-systemen bepaalt men vaak de maximale snelheidsgraad die nog met de gewenste positionering en controle kan worden bereikt. Ontwerpers streven naar een geschikte balans tussen snelheid, nauwkeurigheid, energie-efficiëntie en warmteafvoer binnen de benodigde bandbreedte voor de toepassing.

Meetmethoden omvatten snelheidssweep-tests, staprespons op snelheidcommando's en analyse van de frekieverdeling van de snelheid.