overflowcapaciteit

Overflowcapaciteit is de maximale extra capaciteit van een systeem om inkomende belasting te verwerken boven de normale operationele grens, zodat overbelasting en verlies van functionaliteit voorkomen kunnen worden. Het begrip wordt toegepast in verschillende domeinen, elk met eigen meeteenheden en ontwerpdoelen.

In waterbeheer verwijst overflowcapaciteit meestal naar de capaciteit van een dam, meer of opslagreservoir om overtollig water af te voeren via een spillway. Deze capaciteit wordt uitgedrukt in kubieke meters per seconde en is afhankelijk van de spillwaygrootte, de waterhoogte en veiligheidsmarges zoals vrije overslag. Een voldoende overflowcapaciteit maakt het mogelijk bij zware neerslag het waterpeil te beheersen en overtopping te voorkomen.

In stedelijke drainage en riolering verwijst overflowcapaciteit naar de maximale hoeveelheid water en afvalwater die een systeem kan dragen voordat overloop optreedt. Bij gemengde systemen kan extra opslag of een overloopsysteem de belasting op het netwerk opvangen en verlagen. Onvoldoende capaciteit leidt tot overstromingen of lozingen naar waterlopen; ontwerpnormen en droog- en natweerverkeer spelen daarbij een rol.

In informatica en netwerken verwijst overflowcapaciteit naar de maximale buffer- of wachtrijgrootte waarin data kunnen worden opgeslagen voordat verlies of vertraging optreedt. Het bepalen van de overflowcapaciteit is cruciaal voor prestaties, latentie en kwaliteitsborging (QoS), en hangt af van belastingpatronen, verwerkingstempo en backpressure-mechanismen.

Bij ontwerp en beoordeling is het doel om overflowcapaciteit zo te kiezen dat piekbelasting wordt opgevangen zonder dure overdimensionering, terwijl risico op overschrijding en schade beperkt blijft.