nietoplaadbaar

Nietoplaadbaar, ook wel geschreven als niet-oplaadbaar, is een term die aanduidt dat een apparaat, batterij of energiebron niet kan worden opgeladen of herladen. In het Nederlands wordt het meestal gebruikt als bijvoeglijk naamwoord: “een niet-oplaadbare batterij”. De tegenhanger is oplaadbaar of herlaadbaar, wat betekent dat de bron opnieuw kan worden opgeladen.

In de praktijk wordt de term vooral toegepast op niet-oplaadbare batterijen, zoals alkaline- en zink-koolstofbatterijen, die na één keer gebruik niet meer kunnen worden opgeladen. Dit staat in contrast met oplaadbare batterijen zoals NiMH, NiCd of Li-ion, die wel meerdere malen kunnen worden opgeladen. De aanduiding verschijnt vaak op verpakkingen, in handleidingen of bij productomschrijvingen om aan te geven welk type batterij benodigd is of welk gedrag verwacht mag worden na levering.

Voordelen en nadelen van niet-oplaadbaar blijven beperkt tot één gebruik zijn onder meer lage initiële kosten en lange houdbaarheid op voorraad, maar nadelen liggen in het feit dat ze na leeg raken niet kunnen worden hergebruikt en hiermee meer afval produceren. Voor velen geldt daarom een voorkeur voor herlaadbare opties, zeker bij apparaten met hoog batterijniveau of regelmatig vervangende apparatuur.

Milieu en regelgeving spelen een rol bij de verwerking van niet-oplaadbare batterijen. In veel landen moeten deze batterijen apart worden ingezameld en gerecycled, omdat ze schadelijke elementen bevatten. Gebruikers worden geadviseerd de lokale richtlijnen te volgen voor veilige verwijdering en terugwinning van materialen.