nabestoringen

Nabestoringen is een term die in de Nederlandse infrastructuur- en IT-sectoren wordt gebruikt om secundaire storingen aan te duiden die optreden nadat een primaire verstoring heeft plaatsgevonden. Ze kunnen voorkomen in netwerken voor elektriciteit, telecommunicatie, transport en informatiesystemen, en ontstaan vaak door cascade-effecten in een complex systeem.

Oorzaken van nabestoringen zijn onder meer overbelasting van onderdelen nadat een hoofdcomponent uitvalt, beveiligings- of isolatiemechanismen die andere onderdelen uitschakelen, onderhoudswerk dat tijdelijk systemen verzwakt, menselijke fout of cyberincidenten die zich uitbreiden naar aangrenzende systemen. Ook externe factoren zoals extreme weersomstandigheden of kwetsbaarheden in de supply chain kunnen nabestoringen veroorzaken.

Karakteristiek voor nabestoringen is dat ze volgen op een hoofdschok en soms pas met vertraging optreden, waardoor het herstellen van dienstverlening langer kan duren dan bij de eerste storing. De omvang kan variëren van locale problemen tot wijdverbreide uitval, en de impact wordt vaak verergerd door afhankelijkheden tussen systemen.

Detectie en communicatie spelen een cruciale rol bij nabestoringen. Monitoringsystemen, incidentmanagementplannen en snelle communicatie met betrokken partijen helpen bij het identificeren van secundaire verstoringen en bij het prioriteren van herstelwerkzaamheden. In de herstelstrategie wordt vaak onderscheid gemaakt tussen het herstellen van kritieke functies en het geleidelijk terugbrengen van overige diensten.

Preventie- en herstelmaatregelen richten zich op redundantie, segmentatie en robuuste change-managementprocessen, regelmatige oefeningen, en post-incidentanalyses om oorzaken en snellere mitigatie te achterhalen. Hoewel de term nabestoringen in verschillende sectoren voorkomt, kan de exacte definitie per organisatie verschillen.