mineralenreserves

Mineralenreserves is de term die wordt gebruikt voor het economisch winbare gedeelte van een mineraalvoorkomen, zoals vastgesteld na uitgebreide geologische en economische studies. Ze vertegenwoordigen de hoeveelheid mineralen die op dit moment met technologie, tegen bestaande kosten en onder huidige marktomstandigheden winstgevend kan worden gewonnen en verwerkt.

Een belangrijk onderscheid is tussen reserveringen en bronnen. Reserveeringen ontstaan uit mineralenbronnen door toevoeging van economische haalbaarheid en technisch uitvoerbare mijnbouw- en verwerkingsplannen. Binnen de reserves worden meestal twee categorieën gehanteerd: bewerkte of bewaarde reserves (proved reserves) en waarschijnlijke reserves (probable reserves). Bewezen reserves hebben de hoogste mate van zekerheid, terwijl waarschijnlijkheidsreserves minder zeker zijn maar nog steeds economisch haalbaar zijn onder bepaalde aannames.

De classificatie van reserves is gestandaardiseerd in CRIRSCO-gebaseerde codes, die in landen als Canada, Australië, Zuid-Afrika en vele andere jurisdicties worden toegepast. Voorbeelden van specifieke codes zijn NI 43-101 in Canada, JORC in Australië, en SAMREC in Zuid-Afrika. Deze codes vereisen transparante rapportage van geologie, economische aannames, prijs- en kostenprognoses, en de methoden die zijn gebruikt om de reserves te berekenen.

Het bepalen van mineralenreserves omvat geologie, bemonstering, ressourcenmodellering, feasibility-analyses en mine-planning. Reserves kunnen veranderen door prijsveranderingen, technologische ontwikkelingen, beleidswijzigingen of gewijzigde regelgeving. Ze vormen de basis voor investeringen, mine planning en verwachte levensduur van een mijn.

Beperkingen en onzekerheden blijven aanwezig, zoals prijsvolatiliteit, technische risico’s en milieuregels, die invloed hebben op de omvang en betrouwbaarheid van reserves.