classificatie

Classificatie is het proces van het ordenen of indelen van objecten, fenomenen of gegevens in categorieën op basis van gedeelde kenmerken. Het doel is vereenvoudiging van waarneming, communicatie en analyse door vergelijkbare eenheden samen te brengen en onderlinge relaties inzichtelijk te maken.

Classificatie kan op verschillende manieren worden opgebouwd. Een hiërarchische taxonomie rangschikt items in steeds fijnere categorieën, zoals geslacht, familie, genus en soort in de biologie. Naast hiërarchische systemen bestaan vlakke of niet-hiërarchische indelingen en systemen die rekening houden met classificatie volgens gelijkenis of evolutie. Binnen de wetenschap bestaan ook benaderingen als fenetiek, dat gebaseerd is op algehele gelijkenis van kenmerken, en cladistiek, dat uitgaat van afstamming en synapomorfieën.

Toepassingsgebieden zijn onder meer de biologie, waar taxonomie en soortconcepten centraal staan, en de informatica en bibliotheekwetenschap, waar classificatiesystemen zoals de Dewey Decimal Classification en de Library of Congress Classification het ordenen van informatie ondersteunen. In de geneeskunde worden classificaties zoals de ICD en, binnen de psychiatrie, diagnostische systemen gebruikt om aandoeningen te definiëren en te communiceren. In datawetenschap en machine learning wordt classificatie toegepast om gegevens in vooraf gedefinieerde klassen te plaatsen, vaak via supervised learning.

Historisch gezien ontstond classificatie in de oudheid bij denkers als Aristoteles, maar kreeg zij in de zeventiende tot achttiende eeuw met Linnaeus een wetenschappelijke vorm in de biologie. Met de opkomst van informatiewetenschap en kunstmatige intelligentie is classificeren uitgegroeid tot een cruciaal hulpmiddel voor kennisorganisatie en besluitvorming. Uitdagingen bestaan uit veranderende kennis, subjectiviteit in criteria en de dynamiek van classificatie in verschillende contexten.