kleurweergave

Kleurweergave is de mate waarin een systeem kleuren reproduceert zoals het menselijk oog die onder een specifieke lichtbron waarneemt. Het begrip wordt gebruikt voor beeldschermen, printers en verlichtingsinstallaties, maar speelt ook een rol in fotografie, grafische vormgeving en kunstrestauratie. De kwaliteit van kleurweergave hangt af van de lichtbron, de materialen en de apparatuurkalibratie, evenals van de waarnemer en de kijkomgeving.

Een belangrijke factor is de spectrale verdeling van de lichtbron (SPD). Een bredere en evenwichtiger SPD draagt bij aan betere kleurweergave. Ook de witpunt en de kleurtemperatuur van de bron beïnvloeden hoe kleuren worden waargenomen. Bij beeldschermen bepaalt de combinatie van backlight, filters en emissie welke tinten mogelijk zijn, terwijl bij drukwerk en fotografie de reflectie-eigenschappen van oppervlakken meespelen.

Maatstaven en normen bestaan om kleurweergave te kwantificeren. De klassieke maatstaf is de Color Rendering Index (CRI), die een gemiddelde geeft van standaardkleuren. Nieuwere benaderingen, zoals TM-30, geven uitgebreide informatie over kleurverschuivingen en kleurdekking. Kleurmetingen zijn gevoelig voor het kijkveld, de omgeving en de gebruikte observer. Metamerie kan optreden wanneer twee objecten bij verschillende lichtbronnen verschillende kleuren weergeven.

Toepassingen variëren van professioneel monitor- en printerbeheer tot verlichtingsplanning en productontwerp. Een consistente kleurweergave vereist kalibratie, kleurbeheer met ICC-profielen en controle van de omgevingsverlichting. In elk geval is kleurweergave afhankelijk van context en perceptie, en streven naar representatieve kleur moet rekening houden met zowel meetbare eigenschappen als menselijke waarneming.