kleurdekking

Kleurdekking, ook wel opaciteit of dekkingsvermogen genoemd, verwijst naar de mate waarin een pigment in een verflaag een onderliggende laag of het substraat afdekt. Een hoge kleurdekking betekent dat de verf de onderliggende kleur effectief verhult; een lage kleurdekking laat de onderliggende kleur of het substraat doorschijnen. De term is relevant voor coatings, verf, drukinkten en plastics, waar de dekking mede bepaalt hoe de uiteindelijke kleur oogt bij verschillende lagen.

Factoren die kleurdekking beïnvloeden zijn onder meer het type en de hoeveelheid pigment, de eigenschappen van het pigment zoals dekkingsvermogen en tintkracht, de dispersiekwaliteit van het pigment in de binder, en de dikte en uniformiteit van de droogfilm. Ook kenmerken van het substraat, zoals kleur, vlakheid en textuur, spelen een rol. Een goede dekking vereist vaak een voldoende laagdikte en een geschikte binder die de pigmenten goed bindt en film vormt.

De kleurdekking wordt meestal uitgedrukt als opaciteit of dekking en varieert van doorschijnend tot volledig ondoorzichtig. Zowel kwantitatieve metingen (bijvoorbeeld op spectrofotometrische wijze) als praktische proefpasses op witte en donkere substraten kunnen worden gebruikt om de werkelijke dekking te bepalen. In de praktijk helpt begrip van kleurdekking bij kleurmatching, kwaliteitscontrole en kostenberekening, omdat de benodigde laagdikte en het aantal lagen beïnvloeden hoe een gewenste kleur wordt bereikt.

Toepassingen van kleurdekking komen voor in schilderkunst, bouw- en industriële coatings, autolakken, plastics en drukinkten. Ontwerpers en producenten gebruiken dekkinggegevens om kleuren betrouwbaar te reproduceren, productiesnelheden te optimaliseren en materiaalgebruik te beheersen.