kalibratieparameters

Kalibratieparameters zijn de numerieke waarden die het gedrag van een meetinstrument beschrijven ten opzichte van een referentiesysteem. Ze worden gebruikt om systeemfouten te corrigeren en om meetresultaten zo betrouwbaar mogelijk te maken. Kalibratieparameters worden vastgesteld tijdens een calibratieproces en vormen samen met het meetmodel de basis voor interpretatie van sensoruitgangen.

In de context van camera- en vision-systemen worden kalibratieparameters vaak onderverdeeld in intrinsieke en extrinsieke parameters. Intrinsieke parameters beschrijven de interne kenmerken van de camera, zoals de brandpuntslengte (f_x, f_y), het optische centrum (cx, cy) en lensvervorming (vervormingscoëfficiënten). Extrinsieke parameters geven de geometrische relatie tussen de camera en een referentiesysteem weer, meestal uitgedrukt als een rotatie (R) en translatie (t). Voor andere sensoren, zoals IMU’s of LIDAR, gelden soortgelijke ideeën: biases, schaalfactoren en misalignments vormen de kern van de kalibratieparameters.

Het kalibratieproces omvat meestal het verzamelen van meetdata met bekende referenties, het detecteren van kenmerken en het optimaliseren van het parametervector zodat de modellering van de waarnemingen de werkelijke scene zo goed mogelijk benadert. Resultaten worden gepresenteerd als een set parameters plus een verwachtings- of covariantiematrix die de onzekerheid aangeeft, samen met meetfouten zoals RMSE of reprojection error. Validatie is gebruikelijk door onafhankelijke data en herhaalbare tests.

Kalibratieparameters zijn applicatiegebonden maar world-to-sensor integratie, nauwkeurigheid en stabiliteit zijn centrale aandachtspunten. Ze blijven essentieel voor betrouwbare ruimtelijke metingen, reconstructies en sensorfusie in computer vision, robotica en metrologie.