referentiesysteem

Een referentiesysteem is een gestandaardiseerde methode om bronnen die in een tekst worden genoemd te identificeren en terug te vinden. Het dient twee doelen: correcte bronverwijzing en het voorkomen van plagiaat, zodat lezers bronnen kunnen controleren en verder kunnen lezen. Een referentiesysteem omvat doorgaans twee onderdelen: in-text citaties die verwijzen naar bronnen in de lopende tekst, en een verwijzingslijst of bibliografie aan het eind van het document.

Er zijn verschillende hoofdtypen. Het author-year-systeem gebruikt korte verwijzingen in de tekst, vaak (Auteur, jaartal), met een alfabetische literatuurlijst. Het numerieke systeem wijst cijfers toe aan bronnen in de tekst, met een genummerde bibliografie achteraan. Sommige stijlvoorschriften gebruiken voet- of eindnoten in plaats van korte in-text citaties, bijvoorbeeld in Chicago Notes and Bibliography. De meeste disciplines kiezen een stijl die aansluit bij de verwachtingen van tijdschrift of instelling.

Belangrijke stijlen zijn APA, MLA, Chicago, Harvard en Vancouver. Het exacte formaat bepaalt welke elementen verplicht zijn (auteur, titel, publicatiejaar, uitgever, DOI of URL), en hoe ze worden gerangschikt en geformuleerd. ISO 690 biedt een internationale basis voor bibliografische verwijzingen en citaties.

Praktische aspecten omvatten het gebruik van een referentiebeheerprogramma, zoals Zotero, EndNote of Mendeley, om bronnen te verzamelen en te ordenen. Zorg voor consistente schrijffouten, controleer DOIs en URLs, en pas de referenties aan aan de vereisten van de betreffende stijl en publicatie. Een goed toegepast referentiesysteem verhoogt de transparantie, reproduceerbaarheid en integriteit van wetenschappelijk werk.