bronverwijzing

Bronverwijzing, ook wel bronvermelding genoemd, is het proces waarbij bronnen die zijn gebruikt om beweringen in een tekst te onderbouwen, worden vermeld. Het dient onder meer voor verifieerbaarheid, traceerbaarheid en erkenning van het intellectueel werk van anderen. Door bronverwijzingen kunnen lezers de beweringen controleren en de betrouwbaarheid van de tekst beoordelen.

Een bronverwijzing bevat doorgaans informatie over de bron, zoals auteur, titel en jaartal, plus publicatiegegevens. Voor online bronnen komen daar vaak een URL en de datum van raadpleging bij. In de tekst worden bronnen meestal aangegeven met in-text citaties, en aan het einde verschijnt een referentielijst, literatuurlijst of voetnoten met volledige gegevens.

Er bestaan diverse citatiestijlen, zoals APA, MLA, Chicago en Harvard. De keuze hangt af van het vakgebied, de opdrachtgever of de uitgever. De stijl bepaalt welke elementen worden genoemd, hoe ze geformatteerd moeten worden en in welke volgorde de informatie verschijnt. Binnen een vakgebied kan men ook afwijken van de ene naar de andere stijl.

Bronnen kunnen worden onderverdeeld in primaire bronnen (oorspronkelijke documenten of data) en secundaire bronnen (verwerking of interpretatie van die informatie). Citeren kan direct zijn (letterlijke tekst tussen aanhalingstekens) of parafraseert (in eigen woorden) met een verwijzing.

Belangrijke normen zijn nauwkeurigheid, volledigheid en betrouwbaarheid. Plagiaat wordt voorkomen door correcte citatie en duidelijke onderscheid tussen bronnen en eigen ideeën. Het onderhouden van overzichtelijke en consistente verwijzingen draagt bij aan de integriteit van de tekst en maakt reproduceerbaar onderzoek mogelijk.