brandpuntslengte

Brandpuntslengte is een term uit de optica die de afstand aangeeft tussen een lens of spiegel en het brandpunt, het punt waar evenwijdige invallende stralen samenkomen na doorgang door de optische component (of waar ze convergeren bij een spiegel). Bij een lens is de brandpuntslengte de afstand vanaf het optische centrum tot het brandpunt langs de optische as. In vakliteratuur komt ook wel de term brandpuntlengte of brandpuntafstand voor; de meest gangbare term is echter brandpuntsafstand.

De brandpuntslengte bepaalt hoe een optisch systeem beelden vormt en daarmee de vergroting en het gezichtsveld beïnvloedt. Een korte brandpuntslengte levert doorgaans een grotere vergroting en een sterker optisch systeem, bijvoorbeeld bij sommige telescopen, terwijl een lange brandpuntslengte een groter gezichtsveld oplevert en minder vergroting geeft. Het ontwerp van een camera- of brillensysteem stemt de brandpuntslengte af op gewenste eigenschappen zoals scherpte, belichting en perspectief.

Berekening en signen: In het dunne-lensmodel geldt 1/f = 1/v + 1/u, waarbij f de brandpuntslengte is, u de objectafstand en v de beeldafstand. De tekens van u, v en f hangen af van de gebruikte (conventionele) rekenregels. Voor spiegels geldt een vergelijkbare relatie: f bepaalt de positie van het brandpunt en de aard van het beeld.

Toepassingen: brandpuntslengte speelt een sleutelrol in camera's, lenzen, brillen, microscopie en telescopen, en is een belangrijke maat voor ontwerp en specificaties van optische systemen.