geheugenstructuren

Geheugenstructuren verwijzen naar de manier waarop informatie georganiseerd en bewaard wordt in verschillende systemen. In de cognitieve neurowetenschap wordt geheugen gezien als een samenspel van subsystemen, elk met eigen functies en hersengebieden.

Sensorisch geheugen houdt korte, onbewuste indrukken vast uit zintuigen; het werkgeheugen (korte termijngeheugen) onderhoudt en verwerkt informatie terwijl denkwerk plaatsvindt. Langetermengeheugen bevat declaratief geheugen, met semantische en episodische herinneringen, en niet-declaratief geheugen, zoals proceduraal geheugen, conditionering en priming. Codering, consolidatie en terughalen vormen de kernprocessen van geheugen; tijdens consolidatie worden nieuwe herinneringen geleidelijk in neocortex en andere netwerken geïntegreerd, met een belangrijke rol voor de hippocampus en de prefrontale cortex bij codering en terughalen.

Geheugenstructuren in de informatica verwijzen naar de wijze waarop data is georganiseerd en beheerd: de geheugenhiërarchie (registers, cachegeheugen, RAM, opslag), virtueel geheugen en geheugenbeheer, en data-structuren zoals arrays, gekoppelde lijsten en bomen die de efficiëntie van opslag en toegang bepalen.

Hoewel de term op verschillende vakgebieden gebruikt wordt, draait het bij geheugenstructuren altijd om de manieren waarop informatie wordt gecodeerd, opgeslagen en geraadpleegd, hetzij biologisch of technisch.