codering

Codering is het proces waarbij informatie wordt omgezet in een gecodeerde representatie om opslag, overdracht of verwerking mogelijk te maken. Afhankelijk van het doel kan codering verliesvrij zijn, zodat alle informatie bewaard blijft, of verliesgevend, waarbij sommige details verloren kunnen gaan om bijvoorbeeld compressie te realiseren.

Er bestaan verschillende vormen van codering. Encoding verwijst meestal naar het vertalen van inhoud naar een ander formaat of karakterset, zoals tekst naar bytes. Veelvoorkomende tekencoderingen zijn ASCII en Unicode (zoals UTF-8). Daarnaast bestaan data-coderingen zoals Base64, URL-encoding en compressie, zowel verliesvrije (bijvoorbeeld ZIP) als verliesgevende (bijvoorbeeld MP3, JPEG).

Encryptie is een andere vorm van codering gericht op beveiliging. Bij encryptie wordt informatie omgezet met een sleutel zodat onbevoegden deze niet kunnen lezen zonder de juiste sleutel. Voorbeelden zijn AES, RSA en ChaCha20. Encryptie heeft als doel vertrouwelijkheid en vereist vaak een sleutel voor reconstructie van de originele data.

Codering kan ook verwijzen naar het programmeren zelf: het schrijven van broncode in programmeertalen als Python, Java of C++. In die context draait coderen om het ontwerpen en implementeren van instructies die computers uitvoeren.

Historisch heeft codering de ontwikkeling van informatietechnologie mogelijk gemaakt, van vroege telecommunicatiecodes tot moderne digitale standaarden. Belangrijke principes zijn interoperabiliteit, foutdetectie en efficiëntie, die de betrouwbaarheid en bruikbaarheid van gecodeerde informatie bepalen.