Encryptie

Encryptie is het proces waarbij platte tekst wordt omgezet in onleesbare gegevens (ciphertext) met behulp van een algoritme en een sleutel, zodat alleen geautoriseerde partijen de informatie kunnen terugleiden naar plaintext. Encryptie beoogt vertrouwelijkheid; integriteit en authenticatie worden vaak via aanvullende mechanismen geregeld.

Er bestaan twee hoofdtypen encryptie: symmetrische encryptie en asymmetrische encryptie. Bij symmetrische encryptie geldt dezelfde sleutel voor versleutelen en ontsleutelen (bijv. AES). Bij asymmetrische encryptie maakt men een sleutelpaar aan: een publieke sleutel om te versleutelen en een private sleutel om te ontsleutelen (bijv. RSA, ECC). Praktisch worden vaak hybride systemen gebruikt: asymmetrische encryptie voor het veilig uitwisselen van een sessiesleutel, die vervolgens voor snelle symmetrische encryptie zorgt.

De wortels van encryptie liggen in de oudheid en middeleeuwen; moderne cryptografie ontstond in de 20e eeuw met wiskundige inzichten over veiligheid. In de jaren 1970 werd publieke sleutelcryptografie ontwikkeld door Diffie en Hellman, gevolgd door RSA; dit maakte veilige communicatie via onbetrouwbare kanalen mogelijk.

Encryptie wordt toegepast in beveiligde communicaties (TLS/HTTPS), opslag (disk- en bestandversleuteling) en netwerken (VPN). De belangrijkste beveiligingsdoelen zijn vertrouwelijkheid, integriteit en authenticatie. Digitale handtekeningen verifiëren identiteit en integriteit; hashfuncties bieden data-integriteit.

Vraagstukken zoals sleutelbeheer, rotatie en kwetsbaarheden in implementaties belemmeren beveiliging. Quantumcomputers kunnen sommige asymmetrische algoritmen kraken; voor symmetrische encryptie blijven lange sleutels en quantum-resistente methoden belangrijk. Wetgeving en beleid, zoals exportbeperkingen en zorgen over achterdeuren, beïnvloeden het gebruik van encryptie wereldwijd.