bestandversleuteling

Bestandversleuteling is het proces waarbij individuele bestanden of bestandenpakketten worden versleuteld om vertrouwelijkheid te waarborgen. In tegenstelling tot full-disk encryption (volledige schijfversleuteling) die alle data op een opslagmedium beschermd, richt bestandversleuteling zich op specifieke bestanden of mappen, waardoor selectieve bescherming en eenvoudige uitwisseling mogelijk zijn.

Werkwijze en cryptografie: bij bestandversleuteling wordt doorgaans de inhoud van een bestand met een symmetrische sleutel versleuteld (bijvoorbeeld met AES-256 of ChaCha20-Poly1305). De sleutel die voor de versleuteling wordt gebruikt, wordt vervolgens zelf beschermd met een sleutelversleutelingmethode, zoals wachtwoordgebaseerde sleutelafleiding (PBKDF2, Argon2) of asymmetrische cryptografie (RSA, ECC). Bij openen van het bestand wordt de sessiesleutel ontgrendeld met het wachtwoord of het privé-sleutel, waarna het bestand wordt ontsleuteld.

Toepassingen en gereedschappen: veelgebruikte tools zijn GnuPG voor PGP-achtige versleuteling van bestanden of archieven. Andere systemen integreren bestandversleuteling in de toepassing zelf of bieden bestandniveau-encryptie via besturingssysteemfuncties. Wachtwoordgebaseerde encryptie vereist sterke wachtwoorden en correct sleutelbeheer; een slecht beveiligd wachtwoord of sleutel ondermijnt de beveiliging.

Voordelen en beperkingen: bestandversleuteling beschermt data terwijl deze opgeslagen is en kan gegevensuitwisseling met derden mogelijk maken zonder volledige schijf te versleutelen. Nadelen zijn onder meer mogelijk metadata-lekken, prestatie-overhead en de cruciale rol van veilige sleutelopslag en beheer. Het gebruik ervan wordt vaak toegepast op laptops, draagbare schijven en cloudopslag, ter verbetering van gegevensbescherming en naleving.

Zie ook: disk encryption, wachtwoordmanagers, hardware security modules, cryptografische normen.