buiksonografie

Buiksonografie, ook wel echografie van de buik, is een medische beeldvormingstechniek waarbij geluidsgolven worden gebruikt om organen en structuren in de buikholte in beeld te brengen. Het is non-invasief, gebruikt geen ioniserende straling en kan snel worden toegepast bij verschillende klachten.

Tijdens de meting ligt de patiënt meestal op de rug en wordt een gel op de huid aangebracht. Een handzame transducer wordt over de buik bewogen om verschillende doorsnedes te verkrijgen. De procedure is pijnloos en wordt vaak uitgevoerd door een radioloog of echoscopist. Met Doppler-echo kan ook de bloedstroom in vaten en organen worden beoordeeld.

Indicaties voor buikgeluidsdiagnostiek zijn onder meer buikpijn of verontrustende buikklachten, geelzucht, verdenking op galstenen of galblaasontsteking, leverziekten, aandoeningen van de alvleesklier, milt- of nierafwijkingen, cysten of tumoren, hydronefrose en ascites. Ook de grote buikvaten, zoals de aorta, kunnen worden onderzocht op aneurysma.

Voorbereiding kan per onderzoek verschillen. Soms is nuchter blijven gewenst (meestal 6–8 uur vasten) om galblaas en galgangen beter te beoordelen en gas in de darmen te verminderen. Er is doorgaans geen vervolgbehandeling nodig en de bevindingen worden direct of kort daarna gerapporteerd door een radioloog.

Voordelen zijn onder meer afwezigheid van straling, real-time beeld en breed inzetbare informatie. Beperkingen bestaan door darmgas, lichaamsbouw of diepe ligging van organen, waardoor beeldkwaliteit kan dalen. Buiksonografie is meestal veilig en geschikt voor bijna alle leeftijdsgroepen, inclusief zwangere vrouwen.