anaemie

Anemie is een aandoening waarbij het aantal rode bloedcellen of de hoeveelheid hemoglobine in het bloed lager is dan normaal, waardoor minder zuurstof naar weefsels kan worden getransporteerd. De aandoening kan acuut of chronisch zijn en wordt vaak onderverdeeld op basis van het bloedbeeld als microcytair, normocytair of macrocytair.

Veelvoorkomende oorzaken zijn ijzertekort (de meest voorkomende oorzaak wereldwijd), anemie bij chronische ziekte, megaloblostische anemie door vitamine B12- of folaatdeficiëntie, aplastische anemie en hemolytische anemie. Erfelijke vormen zoals sikkelcelanemie en thalassemie komen ook voor. De onderliggende oorzaak bepaalt vaak de behandelstrategie en de kans op terugkeer van de klachten.

Symptomen zijn onder meer vermoeidheid, kortademigheid bij inspanning, bleekheid, duizeligheid en hartkloppingen. Bij kinderen kan vertraging in groei of ontwikkeling optreden. Bij ernstige anemie kunnen ernstigere symptomen ontstaan, zoals pijn op de borst of ernstige kortademigheid.

Diagnose gebeurt meestal met een complete bloedtelling en het beoordelen van het Hb en de hoeveelheid rode bloedcellen, inclusief MCV-waarden. Aanvullend onderzoek omvat ijzerstatus (ferritin, serumijzer, TIBC), vitamine B12 en folaat, en reticulocyten. In zeldzamere of complexe gevallen kunnen beenmergonderzoek en specifieke genetische tests nodig zijn.

Behandeling is gericht op de onderliggende oorzaak. IJzergebrek wordt behandeld met ijzersupplementen en dieetveranderingen; B12- of folaatdeficiëntie met supplementen. Chronische ziekten vereisen behandeling van die aandoening; ernstige anemiekunstmatige bloedtransfusies of groeihormoontherapie zijn opties in sommige contexten. Prognose hangt sterk af van de oorzaak en tijdige behandeling.