Home

Zuurstofbehoefte

Zuurstofbehoefte is de hoeveelheid zuurstof die door cellen of het hele lichaam wordt gebruikt voor aerobe energieproductie. In de fysiologie wordt dit meestal uitgedrukt als zuurstofopname (VO2). Bij rust ligt VO2 bij een gemiddelde volwassene rond 3,5 ml O2 per kilogram lichaamsgewicht per minuut (1 MET), terwijl VO2max de maximale capaciteit aangeeft om O2 te gebruiken tijdens inspanning.

De zuurstofbehoefte wordt sterk bepaald door de stofwisseling en de activiteit van het individu. VO2 kan toenemen

Het Fick-principe geeft een wiskundige relatie tussen zuurstofbehoefte en circulatie: VO2 = Cardiac output (Q) × (CaO2

Regulatie van de zuurstofbehoefte gebeurt door centrale en lokale factoren. Bij inspanning stijgt hartslag en contractiliteit,

Clinisch en in de sport wordt de zuurstofbehoefte gebruikt om de ademhalings- en circulatoire efficiëntie te

met
de
intensiteit
van
de
activiteit,
lichamelijke
conditie
en
omgevingstemperatuur.
Fysiologisch
levert
het
hart
meer
bloed
met
zuurstof
aan
de
weefsels
wanneer
de
vraag
toeneemt,
waardoor
de
VO2
stijgt
tijdens
bijvoorbeeld
sport.
VO2
is
ook
aan
te
geven
als
maximale
oxidatieve
capaciteit,
vaak
gemeten
tijdens
een
inspanningstest.
−
CvO2).
CaO2
is
de
arteriële
zuurstofinhoud
en
CvO2
de
veneuze
zuurstofinhoud.
Deze
difference
reflects
de
hoeveelheid
O2
die
uit
het
bloed
wordt
onttrokken
door
de
weefsels.
De
arteriële
zuurstofinhoud
hangt
onder
meer
af
van
de
hemoglobineconcentratie
en
de
zuurstofverzadiging.
waardoor
de
bloedtoevoer
toeneemt.
Tegelijkertijd
verhoogt
de
weefselmetabolisme
de
O2-vraag.
Leeftijd,
conditie,
koorts
en
omgevingsfactoren
spelen
ook
een
rol.
beoordelen.
Metingen
zoals
VO2max
en
indirecte
calorimetrie
geven
inzicht
in
de
maximale
en
rust-VO2,
wat
helpt
bij
diagnose,
trainingsplanning
en
evaluatie
van
behandeling.