Weefselbioptie

Weefselbioptie is een medische procedure waarbij een klein stukje weefsel uit het lichaam wordt verwijderd voor microscopisch onderzoek. Het doel is om een diagnose te stellen, de aard van een afwijking vast te stellen en zo nodig behandelingen te kiezen of te volgen. Biopten kunnen afkomstig zijn van verschillende organen of huid en kunnen op celniveau (cytologie) of op weefselniveau (histologie) worden beoordeeld.

Indicaties voor een bioptie zijn onder meer verdenking op kanker, ontstekings- of infectieprocessen, auto-immuunziekten en het bepalen van de kenmerken of het stadium van een tumor. Bioptie kan ook onderdeel uitmaken van de monitoring bij reeds gediagnosticeerde aandoeningen of bij het evalueren van verdachte afwijkingen die niet met beeldvorming uitsluitend kunnen worden vastgesteld.

Typen weefselbioptie zijn onder meer: core-needle biopsy (kernbiopt) waarbij een lange naald meerdere weefselschijven ophaalt; fine-needle aspiration (FNA) met een dunne naald die cellen抽eert; incisie- of excisiebioptie waarbij een deel of hele afwijking chirurgisch verwijderd wordt; en endoscopische bioptie via een endoscoop in bijvoorbeeld de darm of luchtwegen. Beeldgestuurde technieken zoals echografie, CT of MRI worden vaak toegepast om de juiste locatie te bepalen.

Procedure en nazorg: meestal wordt lokale verdoving toegepast; bij sommige locaties is regionale of algemene anesthesie nodig. De ingreep duurt doorgaans enkele minuten en kan gepaard gaan met een korte herstelperiode. Na de bioptie volgt laboratoriumonderzoek door een patholoog; het verslag bevat een diagnose en vaak aanbevelingen voor vervolgonderzoek of behandeling.

Risico’s en complicaties omvatten pijn, bloeding, infectie en in zeldzame gevallen beschadiging van omliggende structuren. De exacte risico’s hangen af van de locatie en aard van de bioptie; overleg met de zorgverlener is aanbevolen over voorbereiding en nazorg.